Bir Taksiciye Üç Kere Susarsan Bir Daha Konuşmaz

“Tamer’i biliyo musun?”

“Uzun? Sakallı olan mı?

“Hah o evet!”

“Niye sordun ki?”

“Ölmüş lan, damdan atmış kendini.”

“Ha siktir!”

İntihar fikrini sıradanlaştırıp adamların konuşmalarını arkamda bırakarak içeri girdim. Üç yatak vardı içeride. “Beyinleri kanamış üç insanı 5 metrekare odaya tıkmanın adı ne zamandan beri sosyal devlet oldu?”, diye düşünmemeye çalışarak -çünkü kafam o sırada kızı delirmiş kadının topuğu yırtılmış çorabıyla meşguldü- Mithat’a dönüp en içten gülümsememle:

“Vay! Aslan bacanak, naber yaaa?” dedim.

Bacanağın yatağının hemen yanındaki sehpada yarım kilo muz, bir kilo armut, bir kilo elma ve yarım şişe kolonya duruyordu.

O an delirdim ve bir daha eve dönemedim.