Nabizade Nazım (1862-1893) Tanzimat dönemi Osmanlı Türk yazarıdır.
Babasının genç yaşta ölümünden sonra ninesinin yanına sığınan Ahmed Nazım'ın özyaşamsal öyküsel yapıtı “ Yadigarlarım” dan anlaşıldığına göre, babasının içkici ve ruh hastası bir kişi olmasından, annesini de küçük yaşta yitirmesinden dolayı çocukluğu ve ilk gençliği pek de mutlu geçmemiştir. Ninesinin yanındayken Tophane Mahalle Mektebi'ni bitirerek Salıpazarı'ndaki Fevziye Rüştiyesi'ne kaydolduysa da, daha sonra Beşiktaş Askeri Rüştiyesi ilk bölümüne girdi. İdada öğrenimini bu okulda tamamladıktan sonra yüksek öğrenimini Mühendishane-i Berri Hümayun (Kara Askeri Mühendis Okulu )' da yaptı ve 1884'te topçu mülazım-ı şanisi (topçu üsteğmen) olarak mezun oldu; Mekteb-i Harbiye-i Şahane ( Genel Kurmay Okulu ) 'ye girdi. Bu okulu da, 1886'da Erkan-ı Harbiye yüzbaşısı olarak bitirdi.
Başarılı bir öğrenci olması dolayısıyla bitirdiği okulda öğretim üyesi olarak çalışmaya başladı; “yüksek cebir” “istihkam “ ve “topoğrafya” dersleri verdi. “ Keşif ve araştırma” yapmak üzere Suriye'de görevlendirildi. 1890'da İstanbul'a döndü. Bir arkadaşının aracı olmasıyla daha önce görüp sevdiği kızla evlendi. Ama mutluluğa evlilik yaşamında da kavuşamadı; evlendikten kısa bir süre sonra kemik veremi hastalığına yakalandı. Haydarpaşa Hastanesi ' nde iki yıl tedavi gördüyse 6 Ağustos 1893 'te öldü.
1891 de yazmış olduğu “ Karabibik” Türk yazınının ilk köy romanıdır. M.E.B. Tarafından 100 Temel Eser listesinde baş sıralara konmuştur.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.